Czy włókna syntetyczne można barwić?

Do włókien syntetycznych zaliczamy włókna chemiczne, które powstały na skutek różnych procesów chemicznych z wykorzystaniem sztucznych polimerów (mogą to być np. poliuretany, poliamidy lub poliestry), które otrzymuje się w procesach polimeryzacji lub polikondensacji z monomerów.

Niemal połowa włókien wykorzystywanych w różnych branżach i dziedzinach włókien tekstylnych oraz szeroko pojmowanych technologii to włókna pochodzenia syntetycznego. Dominującymi typami takich włókien są: akryl, poliester, poliolefin i nylon. Najszerzej wykorzystywany jest poliester (w około 60 procentach).

Charakterystyka włókien syntetycznych

Pierwszą przewagą włókien syntetycznych nad włóknami naturalnymi jest ich trwałość oraz szerszy wybór barwników, które są bezpieczne dla tkaniny. Poza tym są znacznie bardziej różnorodne w zastosowaniu – są wodoodporne, rozciągliwe oraz odporne na działanie wilgoci, olejów, powstawanie plam oraz promieni światła słonecznego.

Spowodowane jest to biodegradowalnością produktów naturalnych oraz tym, że włókna syntetyczne nie mogą być pożywieniem dla owadów. Włókna syntetyczne często są również wzmacniane pod kątem odporności na wodę i zabarwienia. Wiele ubrań wyprodukowanych z syntetycznych włókien wyróżnia się rozciągliwością i trwałością. Wyprodukowanie ich jest także znacznie mniej czasochłonne niż produkcja z bawełny.

Barwienie włókien syntetycznych

Czy barwienie pigmentowe włókien syntetycznych jest dla nich bezpieczne? Oczywiście! Konieczne jest jednak zadbanie o odpowiednie przygotowanie i ścisłe trzymanie się określonych kroków. Do najpopularniejszych sposobów należą barwienie pigmentowe, reaktywne i bezpośrednie.

Barwienie pigmentowe wykonuje poprzez użycie barwników kadziowych w postaci pigmentu i zawiesiny. Bawienie bezpośrednie zazwyczaj stosuje się przy zabarwianiu włókien celulozowych. Charakteryzuje się tym, że barwniki działają bardzo szybko, jednak ich trwałość nie jest najdłuższa. Najodporniejszym typem barwienia jest barwienie reaktywne.